TRANSITION SPACE
Een plek waarover je kunt blijven denken en vertellen. Het staat stil, maar is toch in beweging. Je ziet ruimte, beweging en gevoel. Door gebruik van materiaal laten de kunstenaar oneindigheid, het bestaan en gevoel van beweging zien.
Transition Space
Artists
Curator
- Velowa
Photography
- T.B.A.
On show from 08.03.24 to 06.04.24
De presenterende kunstenaars werken allen met een ander materiaal dat geheel op eigen wijze eigen gemaakt is.
PAUL VERHEUL, 1990
I am half-Dutch and half-British. In 2019 I moved to The Netherlands from the UK and studied a Masters in painting at the Frank Mohr Institute, I graduated from this in 2022. Since moving to The Netherlands, I have been drawn towards materiality, using thread, rope and textile to express my own identity - line becomes representative of journey and story. In this endeavour I research traditions of lacemaking, quilt-making, weaving, spinning, sewing. I approach this research from the perspective of a painter, looking for transparency, exploring relationships between materials and experimenting with what a surface can be. When I paint or weave on threads I create a tactile and shifting landscape that changes from different perspectives as a viewer physically moves, forming an interaction between body and work. Movement and silent music pulse through my work, a steady rhythm of flows and pauses, a pattern of presence and absence.
Ik ben half-Nederlands en half-Brits. In 2019 verhuisde ik van het Verenigd Koninkrijk naar Nederland en bestudeerde ik een Master in schilderen aan het Frank Mohr Institute, waar ik in 2022 afstudeerde. Sinds mijn verhuizing naar Nederland voel ik me aangetrokken tot materiaal, het gebruik van draad, touw en textiel om mijn eigen identiteit uit te drukken - lijn
wordt representatief voor reis en verhaal. In dit streven onderzoek ik tradities van kantklossen, quilten, weven, spinnen en naaien. Ik benader dit onderzoek vanuit het perspectief
van een schilder, op zoek naar transparantie, het verkennen van relaties tussen materialen en het experimenteren met wat een oppervlak kan zijn. Als ik op draden schilder of weef, creëer ik een tactiel en verschuivend landschap dat vanuit verschillende perspectieven verandert als de kijker fysiek beweegt, waardoor er een wisselwerking ontstaat tussenlichaam en werk. Beweging en stille muziek pulseren door mijn werk, een gestaag ritme vanstromen en pauzes, een patroon van aanwezigheid en afwezigheid.
I am half-Dutch and half-British. In 2019 I moved to The Netherlands from the UK and studied a Masters in painting at the Frank Mohr Institute, I graduated from this in 2022. Since moving to The Netherlands, I have been drawn towards materiality, using thread, rope and textile to express my own identity - line becomes representative of journey and story. In this endeavour I research traditions of lacemaking, quilt-making, weaving, spinning, sewing. I approach this research from the perspective of a painter, looking for transparency, exploring relationships between materials and experimenting with what a surface can be. When I paint or weave on threads I create a tactile and shifting landscape that changes from different perspectives as a viewer physically moves, forming an interaction between body and work. Movement and silent music pulse through my work, a steady rhythm of flows and pauses, a pattern of presence and absence.
Ik ben half-Nederlands en half-Brits. In 2019 verhuisde ik van het Verenigd Koninkrijk naar Nederland en bestudeerde ik een Master in schilderen aan het Frank Mohr Institute, waar ik in 2022 afstudeerde. Sinds mijn verhuizing naar Nederland voel ik me aangetrokken tot materiaal, het gebruik van draad, touw en textiel om mijn eigen identiteit uit te drukken - lijn
wordt representatief voor reis en verhaal. In dit streven onderzoek ik tradities van kantklossen, quilten, weven, spinnen en naaien. Ik benader dit onderzoek vanuit het perspectief
van een schilder, op zoek naar transparantie, het verkennen van relaties tussen materialen en het experimenteren met wat een oppervlak kan zijn. Als ik op draden schilder of weef, creëer ik een tactiel en verschuivend landschap dat vanuit verschillende perspectieven verandert als de kijker fysiek beweegt, waardoor er een wisselwerking ontstaat tussenlichaam en werk. Beweging en stille muziek pulseren door mijn werk, een gestaag ritme vanstromen en pauzes, een patroon van aanwezigheid en afwezigheid.
Nieuwe zelfgemaakte technieken zijn gebruikt om lijnspel, oppervlak en plek te maken.
NIKKI KIRPESTEIN, 1993
Emigratie naar Nieuw-Zeeland op jonge leeftijd zorgde voor een verandering van perspectief. Door geconfronteerd te worden met een tussenwereld buiten mijn lichaam trok het mijn aandacht over hoe de mensheid zich verhoudt tot spiritualiteit in tegenstelling tot de realiteit van onze huidige samenleving. Ik zie mijn werk als een experiment. Een onderzoek naar hoe de expressie van schilderen, fotograferen en digitaliseren kan worden hervormden uitgedrukt binnen een tweedimensionale wereld waarin materialen visueelgeharmoniseerd, geërodeerd, als poëzie, vluchtig zoals een vastgelegde foto, of geschilderd zoals de melodieën.
Deze plek die ik ben tegengekomen, heeft mij de rest van mijn leven gefascineerd. En het laat dit gegeven gewoon het subject zijn van beelden over wat gevoeld wordt of wat leeg is als de ruimte.
Emigration to New Zealand at a young age resulted in a change of perspective. By being confronted with an in-between world outside of my body it caught my attention on how humanity is related to spirituality in contrast with the reality of our current society.
I view my work as an experiment. A research on how the expression of painting, photographing, digitalizing can be reshaped and expressed within a two-dimensional world
where materials are:
I do not identify with Painting nor Photography. It’s the in-between world that matters. This place I’ve encountered has fascinated me for the rest of my life. It just let this occurrence be subject to images on what is felt or devoid.
Emigratie naar Nieuw-Zeeland op jonge leeftijd zorgde voor een verandering van perspectief. Door geconfronteerd te worden met een tussenwereld buiten mijn lichaam trok het mijn aandacht over hoe de mensheid zich verhoudt tot spiritualiteit in tegenstelling tot de realiteit van onze huidige samenleving. Ik zie mijn werk als een experiment. Een onderzoek naar hoe de expressie van schilderen, fotograferen en digitaliseren kan worden hervormden uitgedrukt binnen een tweedimensionale wereld waarin materialen visueelgeharmoniseerd, geërodeerd, als poëzie, vluchtig zoals een vastgelegde foto, of geschilderd zoals de melodieën.
“Ik identificeer me niet met schilderkunst, noch met fotografie. Het is de tussenwereld die ertoe doet.”
Deze plek die ik ben tegengekomen, heeft mij de rest van mijn leven gefascineerd. En het laat dit gegeven gewoon het subject zijn van beelden over wat gevoeld wordt of wat leeg is als de ruimte.
Emigration to New Zealand at a young age resulted in a change of perspective. By being confronted with an in-between world outside of my body it caught my attention on how humanity is related to spirituality in contrast with the reality of our current society.
I view my work as an experiment. A research on how the expression of painting, photographing, digitalizing can be reshaped and expressed within a two-dimensional world
where materials are:
“Harmonized visually, eroded, like poetry. Fleeting, like a captured photograph, or painted, like melodies.“
I do not identify with Painting nor Photography. It’s the in-between world that matters. This place I’ve encountered has fascinated me for the rest of my life. It just let this occurrence be subject to images on what is felt or devoid.
Transitie van de ene naar de andere plek. Een onbekende, doch zicht-bare, ruimte. Transition Space.
VELOWA, 1994
Velowa werkt aan een oneindig ontwerpend onderzoek door ruimte en dimensies. Dit onderzoek is als een mindmap waar steeds meer nieuwe punten uit voortvloeien. Door
het gebruik van digitaal ontwerpen creëert ze telkens weer een nieuwe richting. In de volgende ontwerpfase kan elk materiaal van toepassing zijn.
Het oneindige onderzoek heeft de focus op meerdere dimensies, ruimte en vormen. Doormiddel van ontwerpend onderzoeken zoekt ze naar antwoorden op de vragen hoe dimensies zich tot elkaar verhouden en probeert ze met beelden ‘bestaande’ en ‘niet bestaande’ ruimte te vangen en de onbereikbaarheid van meerdere dimensies bereikbaar, zichtbaar en tastbaar te maken.
Velowa is working on infinite design research through space and dimensions. This research is like a mind map from which more and more new points arise. Through the use of digital design, she always creates a new direction. Any material may apply in the next design phase.
The infinite research focuses on multiple dimensions, space and forms. Through design research, she searches for answers to the questions of how dimensions relate to each other and tries to capture images with ‘existing’ and ‘non-existent’ space and to make the inaccessibility of multiple dimensions accessible, visible and tangible.
Velowa werkt aan een oneindig ontwerpend onderzoek door ruimte en dimensies. Dit onderzoek is als een mindmap waar steeds meer nieuwe punten uit voortvloeien. Door
het gebruik van digitaal ontwerpen creëert ze telkens weer een nieuwe richting. In de volgende ontwerpfase kan elk materiaal van toepassing zijn.
Het oneindige onderzoek heeft de focus op meerdere dimensies, ruimte en vormen. Doormiddel van ontwerpend onderzoeken zoekt ze naar antwoorden op de vragen hoe dimensies zich tot elkaar verhouden en probeert ze met beelden ‘bestaande’ en ‘niet bestaande’ ruimte te vangen en de onbereikbaarheid van meerdere dimensies bereikbaar, zichtbaar en tastbaar te maken.
Velowa is working on infinite design research through space and dimensions. This research is like a mind map from which more and more new points arise. Through the use of digital design, she always creates a new direction. Any material may apply in the next design phase.
The infinite research focuses on multiple dimensions, space and forms. Through design research, she searches for answers to the questions of how dimensions relate to each other and tries to capture images with ‘existing’ and ‘non-existent’ space and to make the inaccessibility of multiple dimensions accessible, visible and tangible.