Between 1740 and 1912, the soap factory De Gekroonde Haan was located on the Middelstegracht, the current location of TROEF. In the Western world, people who used soap were seen as culturally civilised. The symbolic connotations of soap serve as the starting point for the group exhibition, which explores the social structures of exclusion and conformity to dominant norms.
The Clean That Stains
Artists
- Manon Keesmaat
- Seulbin Roh
- Thomas Schoenmaker
- Uedia Ballijn
Curator
- Jonathan Tang
- Charmaine de Heij
Graphic design
- Vita Kiewiet de Jonge
On show from 22.08.2025 to 12.10.2025
The Clean that Stains presents the work of four recently graduated makers, exploring how origin, skin color, gender, bodily features, and social class determine who is given space — and who must constantly cleanse themselves to meet Western norms and values. Drawing from their personal experiences, the presented works reveal how these pressures leave stains on the body, behavior, and identity.
Manon Keesmaat is een Nederlandse ontwerper. Haar bevindt zich op het snijvlak van design, zintuiglijke ervaring en sociaal-maatschappelijke reflectie. Ze onderzoekt hoe culturele normen en technologische ontwikkelingen onze perceptie van het lichaam en onze omgeving beïnvloeden, met bijzondere aandacht voor de rol van zintuigen zoals geur, tast en waarneming.
Haar werkwijze is intuïtief en onderzoekend. Manon stelt vragen bij wat we als ‘normaal’ beschouwen, en gebruikt zintuiglijke prikkels om ongemak of juist verbondenheid voelbaar te maken. Ontwerpen ziet zij als het creëren van ervaringen die iets in gang zetten. Momenten waarin voelen belangrijker is dan begrijpen. Haar werk nodigt uit tot vertraging, een onderzoekende houding en een meer bewuste waarneming - van onszelf, anderen en onze omgeving.
Manon Keesmaat is a Dutch designer. Her work operates at the intersection of design, sensory experience, and socio-cultural reflection. She investigates how cultural norms and technological developments influence our perception of the body and our surroundings, with particular attention to the role of senses such as smell, touch, and perception.
Her approach is intuitive and investigative. She questions what we consider ‘normal’ and uses sensory triggers to make discomfort—or connection—tangible. For her, design is about creating experiences that set something in motion: moments where feeling takes precedence over understanding. Her work invites slowness, curiosity, and more conscious perception of ourselves, of others, and of our environment.
Het artistiek onderzoek van Seulbin Roh (1996, zij/haar) verkent de kruising van sociale marginalisatie, kwetsbaarheid en het lichaam als plek van trauma en verzet. Door middel van installaties, zintuiglijke omgevingen en participatieve vormen onderzoekt zij hoe kunst alternatieve inzichten biedt die gebaseerd zijn op invloed, empathie en belichaamde ervaring.
Haar werk richt zich op het analyseren van normatieve systemen die bepalen wie wordt gezien, gehoord en als legitiem wordt beschouwd in de samenleving. Ze onderzoekt hoe taal en wetgeving, evenals ruimte, perceptie en emotionele ontmoetingen, geschiedenissen van uitsluiting weerspiegelen die verband houden met handicap, neurodivergentie, gender, ras en mentale gezondheid.
Voor Seulbin is kunst zowel een instrument als een spiegel: een epistemische tactiek van verzet die ongemak creëert, heersende narratieven bevraagt en ruimte biedt voor gemeenschappelijke momenten. Ze creëert ruimtes die genezing, relaties en tegenstrijdigheid centraal stellen.
Seulbin gelooft dat kunst perspectieven, relaties en ons begrip van menselijkheid kan transformeren.
Seulbin Roh’s (1996, she/her) artistic research explores the intersection of social marginalization, vulnerability, and the body as a site of trauma and resistance. She explores how art offers alternative ways of understanding based on affect, empathy, and embodied experience through installations, sensory environments, and participatory formats.
Her work focuses on analyzing normative systems that determine who is seen, heard, and considered legitimate in society. She examines how language and law, as well as space, perception, and emotional encounters, reflect histories of exclusion related to disability, neurodivergence, gender, race, and mental health.
Art is both a tool and a reflection: an epistemic resistance tactic that creates discomfort, questions prevailing narratives, and provides opportunities for communal moments. She creates spaces that prioritize healing, relationships, and contradiction. She believes art can transform perspectives, relationships, and our understanding of humanity.
Thomas Schoenmaker werkt voornamelijk met textiel, en creëert omgevingen waarin tactiele betrokkenheid de aanschouwer door gelaagde, emotionele en sociale landschappen leidt.
Thomas' werk bevindt zich op het kruispunt van materialiteit en menselijke ervaring, waar stof expressie wordt — elke vouw, plooi en steek een bewuste beweging in een voortdurende verkenning van identiteit en verbinding. Hij is gefascineerd door hoe textiel herinneringen vasthoudt en de ingewikkeldheid van het hedendaagse leven weergeeft.
Zijn werk duikt vaak in onderwerpen gerelateerd aan duisternis, waarbij hij thema's van schaduw, verhulling en de onzichtbare aspecten van de menselijke ervaring verkent. Door deze lens onderzoekt hij wat zich onder oppervlakken en binnen verborgen dieptes bevindt.
Door zijn praktijk creëert Thomas intieme ruimtes voor dialoog en reflectie, waarbij hij stof gebruikt om persoonlijke verhalen en collectieve ervaringen samen met elkaar te verweven.
Thomas Schoenmaker (1977, he/him) is working primarily with textiles, he creates environments where tactile engagement guides us through intricate emotional and social landscapes. Textile becomes a vehicle for stories that exist beyond verbal expression.
Thomas' work is situated at the intersection of materiality and human experience, where fabric becomes expression—each fold, pleat, and stitch a conscious movement in an ongoing exploration of identity and connection. He is fascinated by how textiles hold memories and reflect the intricacy of contemporary life.
His work often delves into subjects related to darkness, exploring themes of shadow, concealment, and the unseen aspects of human experience. Through this lens, he examines what lies beneath surfaces and within hidden depths.
Through his practice, Thomas creates intimate spaces for dialogue and reflection, using fabric to weave together personal narrative and collective experience.
Uedia Ballijn is een maker die zoekt en vertelt. Door middel van fotografie, illustratie, mode, schilderkunst en verhalen legt ze identiteiten bloot.
Opgroeiend zocht zij naar herkenning in iemand die op haar leek. In de Nederlandse media vond ze vooral een westers schoonheidsideaal waarin zij zichzelf niet terugzag. Wat zij voorheen als ‘gewoon’ beschouwde, voelde later als een gemis. Dat gemis werd haar bron: een stille roep om te maken wat ze zelf nooit zag.
Voor Uedia is haar werk een spiegel en een plek van groei. Zwart zijn en vrouw zijn vormen het ritme van haar praktijk. Afrika is de plek waar haar ideeën worden geboren. Suriname voelt als de weg naar binnen, de route naar huis. Met beeld, kleur, vorm en gevoel verzacht Uedia identiteiten en ervaringen die in de maatschappij nog vaak ontkend worden.
Uedia Ballijn is a creator who seeks and tells stories. Through photography, illustration, fashion, painting, and storytelling, she reveals identities.
Growing up, she searched for someone who looked like her. In the Dutch media, she mainly found a Western beauty ideal, one in which she did not see herself reflected. What she once accepted as ‘normal’ slowly revealed itself as absence. That absence became her source: a silent call to create what she had never seen.
Uedia’s work is both her mirror and her place of growth. Being Black and being a woman forms the rhythm of her work. Africa is the continent where her ideas are born. Suriname feels like the way inward, the route back home.
Through image, color, form, and feeling, Uedia softens what is often denied in contemporary society and lets it speak.
Keep an eye out on TROEF’s agenda for upcoming special events around exhibition The Clean That Stains.
The Clean That Stains is on show from 22.08.2025 to 12.10.2025. Many gratitudes to the artists for being part of this exhibition.